两个月了我学中文

大家好

我姓孙 叫志强。志强是我的中文的名字。那你们叫我这样也可以的。
我学中文两个月了， 我只会一点点说， 一点点听。所以 让我看看六个月后我的中文学习能提高多少。

ខ្ញុំខុសអី-GL Music

GL Poster របស់ផលិតកម្មរស្មីហង្សមាស

ប៉ុន្មានឆ្នាំចុងក្រោយនេះខ្ញុំសង្កេតឃើញថាសង្គមខ្មែរយើងហាក់បើកចិត្តទូលាយ ទទួលយកនូវវប្បធម៌ស្រឡាញ់ភេទដូចគ្នាច្រើនបើប្រៀបធៀបទៅប្រមាណជាង៥ឆ្នាំមុនដោយស្ដែងចេញតាមរយៈការគាំទ្រទៅលើបទចម្រៀង វីដេអូខ្លីៗរួមទាំងខ្សែរភាពយន្តជាដើម។ ​ជាក់ស្ដែងយើងឃើញមានទាំងស្ថានីយ៍ទូរទស្សន៍ និងផលិតកម្មមួយចំនួនបាន និងកំពុងផលិតខ្សែររឿងជាលក្ខណៈBoy Love និងGirl Loveជាបន្តបន្ទាប់។ ក្នុងនោះមានដូចជាផលិតកម្មសាស្ត្រាហ្វីមក៏បានផលិតចំនួនបីរឿងរួចមកហើយ មានដូចជារឿង “សង្សារខ្ញុំ” ជារឿងទីមួយ និងជាប្រភេទរឿងGLដែលមានរហូតដល់ទៅបីវគ្គ។ រឿងទីពីរមានចំណងជើងថា “មេឃខៀវ” ជាប្រភេទរឿងBL និងរឿងទីបីមានចំណងជើងថា “ស្អប់ស្មើរស្រឡាញ់” ក៏ជាប្រភេទរឿងBLដូចគ្នា។ ហើយថ្មីៗនេះក៏ឃើញមានផលិតកម្មធំមួយរបស់ប្រទេសកម្ពុជាគឺ ផលិតកម្មរស្មីហង្សមាស បានបញ្ចេញPosterមួយសន្លឹកអមដោយចំណងជើង “ស្នេហាខ្ញុំផ្លូវពីរ” ជាខ្សែរចម្រៀងភាពយន្ត ដែលយើងអាចយល់បានថា នេះជាប្រភេទសាច់រឿងបែបGLដូចគ្នា។ ដោយឡែកក្រៅពីផលិតកម្មទាំងពីរខាងលើ យើងក៏ឃើញទូរទស្សន៍ប៉ុស្តិ៍លេខ៥កំពុងតែផលិតរឿងថ្មីជាប្រភេទរឿង BL មានចំណងជើងថា “ព្រះច័ន្ទញញឹម” ផងដែរ។

ដូច្នេះតាមរយៈសាច់រឿងជាច្រើនពីផលិតកម្មធំៗខាងលើ រិតតែបង្ហាញយ៉ាងច្បាស់ពីការបើកទូលាយ និងការដែលមិនរើសអើងចំពោះស្នេហាខុសធម្មជាតិ មិនថា Gay, Lesbian, Bisexual ឬ Transgender។ 🙂

ភ្លៀងកក់ខែ

ស្ទើ​តែ​ភ្លេច​ទៅ​ហើយ​ថា​ថ្ងៃ​នេះ​ជា​ថ្ងៃ​ចូល​ឆ្នាំ​ខ្មែរ ថ្ងៃ​ទី​១។ មែន​ហើយ​ ដោយ​សារ​អា​ខ្វីត (Covid-19) ទើប​ធ្វើ​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ត្រូវ​មកធ្វើការ​ទាំង​មេឃ​កំពុង​ភ្លៀង បើ​មិន​ដូច្នេះ​ទេ​ម្លេះ​ខ្ញុំ​កំពុង​តែ​ដេក​អោប​ខ្នើយ ដណ្ដប់​ភួយ យ៉ាង​ស្រួល​ខ្លួន​មិន​ខាន។ ព្រឹក​នេះខ្ញុំគេង​មិន​ចង់​ក្រោក​ទាល់​តែសោះ ព្រោះ​តែ​លង់​លក់​នឹង​សំឡេង​ទឹក​ភ្លៀង​បង្អុរ​មក​ទាំង​ពី​យប់។ មាន​អារម្មណ៍​ថា ខ្ញុំ​ខាន​ស្ដាប់សំឡេង​ទឹក​ភ្លៀង​រណ្ដំ​បែប​នេះ​យូរ​ហើយ។ នេះ​ប្រហែល​ជា​មក​ពី​ខ្ញុំ​ខាន​គេង​លក់​ស្កប់​បែប​នេះ​យូរ​ពេក​ហើយ​ដែរ បាន​ជា​ភ្លៀងមួយ​មេ​នេះ​ធ្វើ​ឲ្យ​អារម្មណ៍​ខ្ញុំ​ធូរ​ស្រាល​ដល់​ម្លឹង។

 

១៣ មេសា ២០២០

ได้พบเธอ (还好遇见你) Fortunately I met you

🙂

ก่อนว่ารักมีเพียงความฝัน
กลับได้พบเมื่อเธอเข้ามา
จับมือเธอ ซบลงตรงข้างกัน
ขออยู่อย่างนั้น เหมือนเวลาไม่หมุนไป

จะไม่ทิ้งเธอไปจากฉัน
จากวันนี้ จนนานแค่ไหน
จะขอ แค่มีเธอข้างกาย
โชคดีแค่ไหน เมื่อหมดใจที่ฉันมี… ได้พบเธอ

ខ្ញុំចង់សម្រាក

ថ្ងៃ​នេះ​ជា​ថ្ងៃ​សៅរ៍​ ខ្ញុំ​នៅ​មុខ​កុំព្យូទ័រ​សរសេរប្លក់មួយនេះទាំងដែលការងារនៅមិនទាន់ចប់នៅឡើយ។ អារម្មណ៍ធ្វើការ​លែងមានទៀតហើយ។ ពីមុនទោះបីមានអារម្មណ៍នឿយហត់ខ្លះតែក៏មិនដែលគិតថានឹងចង់ឈប់។ តែមួយរយៈចុងក្រោយនេះ គ្រាន់តែឈានជើងចូលដល់កៅអីធ្វើការភ្លាម មុខខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានចំហាយក្ដៅភាយ ដូចពាំកំហឹងមកពីណាក៏មិនដឹង។ អារម្មណ៍ខ្ញុំប្រែទៅជាឆេវឆាវ តានតឹង ធុញថប់ជាមួយការងាររកថាមិនត្រូវ ដឹងត្រឹមថាចង់សម្រាកខួរក្បាល និងមិនចង់សូម្បីតែនិយាយរកនរណាម្នាក់។

ខ្ញុំពីមុនដែលចូលចិត្តលេងសើច ស្និទ្ធស្នាលជាមួយគ្រប់គ្នារហូតសង្សារគេប្រច័ណ្ឌ បែរជាមុខ​មិនរីកស្ទើររាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំពីមុនដែលតែងតែបបួលគេដើរលេងបែរជាសម្ងំដេកតែក្នុងបន្ទប់ មិត្តភ័ក្រស្ទើរតែភ្លេច​មុខ ខ្ញុំពីមុនដែលចូលចិត្តស្ដាប់ចម្រៀង បែរជាបើក Youtube ចាក់តែសំឡេងទឹកភ្លៀងស្ដាប់ពេលយប់។ ខ្ញុំធ្លាប់បានគិត​ថានឹងកែប្រែស្ថានភាពមួយនេះឲ្យ​ប្រសើរ​ឡើង​ តែខ្ញុំបែរជាមានអារម្មណ៍ថាកំពុងតែបង្ខំ និងដាក់បន្ទុកខ្លួនឯងឲ្យកាន់តែធ្ងន់ទៅ។ តើមាននរណាខ្លះធ្លាប់ជួបស្ថានភាពបែបនេះ ជួយផ្ដល់យោបល់ផង? ឬក៏ខ្ញុំត្រូវបោះបង់ការងារគ្រប់យ៉ាងពិតមែន?

តេស្តរបស់លេងថ្មី

ប្រហែលជាចំណូលចិត្តខាងច្រៀងលេងរបស់ខ្ញុំបង្ហាញខ្លាំងពេកហើយបានជាគាត់គ្រាន់តែដើរកាត់ឃើញរបស់នេះក៏នឹកឃើញដល់ខ្ញុំ ហើយក៏ទិញជាកាដូ ហាហាហា 😆 ។

អរគុណបង អាង សម្រាប់អំណោយ 😀 ។