ថ្ងៃនេះជាថ្ងៃសៅរ៍ ខ្ញុំនៅមុខកុំព្យូទ័រសរសេរប្លក់មួយនេះទាំងដែលការងារនៅមិនទាន់ចប់នៅឡើយ។ អារម្មណ៍ធ្វើការលែងមានទៀតហើយ។ ពីមុនទោះបីមានអារម្មណ៍នឿយហត់ខ្លះតែក៏មិនដែលគិតថានឹងចង់ឈប់។ តែមួយរយៈចុងក្រោយនេះ គ្រាន់តែឈានជើងចូលដល់កៅអីធ្វើការភ្លាម មុខខ្ញុំចាប់ផ្ដើមមានចំហាយក្ដៅភាយ ដូចពាំកំហឹងមកពីណាក៏មិនដឹង។ អារម្មណ៍ខ្ញុំប្រែទៅជាឆេវឆាវ តានតឹង ធុញថប់ជាមួយការងាររកថាមិនត្រូវ ដឹងត្រឹមថាចង់សម្រាកខួរក្បាល និងមិនចង់សូម្បីតែនិយាយរកនរណាម្នាក់។
ខ្ញុំពីមុនដែលចូលចិត្តលេងសើច ស្និទ្ធស្នាលជាមួយគ្រប់គ្នារហូតសង្សារគេប្រច័ណ្ឌ បែរជាមុខមិនរីកស្ទើររាល់ថ្ងៃ ខ្ញុំពីមុនដែលតែងតែបបួលគេដើរលេងបែរជាសម្ងំដេកតែក្នុងបន្ទប់ មិត្តភ័ក្រស្ទើរតែភ្លេចមុខ ខ្ញុំពីមុនដែលចូលចិត្តស្ដាប់ចម្រៀង បែរជាបើក Youtube ចាក់តែសំឡេងទឹកភ្លៀងស្ដាប់ពេលយប់។ ខ្ញុំធ្លាប់បានគិតថានឹងកែប្រែស្ថានភាពមួយនេះឲ្យប្រសើរឡើង តែខ្ញុំបែរជាមានអារម្មណ៍ថាកំពុងតែបង្ខំ និងដាក់បន្ទុកខ្លួនឯងឲ្យកាន់តែធ្ងន់ទៅ។ តើមាននរណាខ្លះធ្លាប់ជួបស្ថានភាពបែបនេះ ជួយផ្ដល់យោបល់ផង? ឬក៏ខ្ញុំត្រូវបោះបង់ការងារគ្រប់យ៉ាងពិតមែន?
ចំណារជីវិត 
You need RETREAT… គួរតែសម្រាកពីការងារមួយរយៈ (បើអាច)… គួរតែសាកល្បងវិញត្រឡប់ទៅរកទម្លាប់ពីមុនវិញ (បើអាច) សាករុករកបទពិសោធន៍ក្នុងពិភពធម្មជាតិ ដោយចាកឆ្ងាយពី សង្គមមនុស្ស និងហ្វេសប៊ុកមួយរយៈ…
សួស្ដីបងភ័ក្រ ខ្ញុំបានដាក់ពាក្យលាលែងរួចហើយ ហើយនឹងសម្រាកមួយរយៈដើម្បីលំហែ។ អរគុណសម្រាប់ការណែនាំ។
កុំភ្លេចស្វែងរកខ្លួនឯងដែលបាត់បង់មកវិញផង…
រកមិត្តយល់ចិត្តជជែកគ្នាលេងខ្លះទៅ កុំផ្តាច់ខ្លួនពីសង្គមមិត្តភ័ក្តិពេក
សួស្ដីបង មួយរយៈក្រោយនេះខ្ញុំមិនសូវមានអារម្មណ៍តានតឹងក្រោយពេលដាកពាក្យលាឈប់។ ប្រហែលជាអាចទៅសម្រាកនៅស្រុកកំណើតមួយរយៈ។ 🙂