ទាត់ខ្យល់

យូរៗម្ដងបានមកអើតទីនេះហើយក៏ឆ្លៀតសរសេររអ៊ូពីខ្លួនឯងប្រាប់អ្នកជិតខាងយើង ហើយមើលទៅដូចជាគ្មានអីសរសេរក្រៅពីហែកកេរ្តិ៍ខ្លួនឯងទេខ្ញុំ 😀 ។ រំឮកកាលពីអត្ថបទមុននាចុងឆ្នាំ២០១៥ខ្ញុំបានសរសេរពីការលាលែងពីការងារ ហើយនៅពេលនេះនៅវិលវល់នឹងរឿងការងារដដែល គ្រាន់តែលើកនេះខុសពីលើកមុនត្រង់ថា លើកនេះគេដេញក្បាលចេញ មិនមែនលាលែងទេ ( 😮 ធ្ងន់ធ្ងរម្លេះ ធ្វើការរហូតគេដេញក្បាលចេញ)។ ហ៊ឺយ និយាយលេងទេ 😆 ការពិតទៅអាចមានរឿងរ៉ាវខ្លះដែលយើងមិនដឹងទាក់ទងនឹងបញ្ហាបិទទ្វាររោងចក្រនេះ ដែលតម្រូវឲ្យកាត់បុគ្គលឹកពាក់កណ្ដាលចេញ ក្នុងចំណោមនោះដោយទាំងខ្ញុំដែរ 😀 ។ ក៏ម្យ៉ាងដែរ ទាត់ខ្យល់បែបនេះមួយរយៈទៅ មិនចាំបាច់មកអង្គុយស្មុគនៅមុខកុំព្យូទ័រយូរៗស្ទើកើតឬសដូងបាត ធ្ងន់ក្បាលនឹងរឿងរ៉ាវរញ៉េរញ៉ៃពីខាងផលិតកម្ម សំឡេងស្រែកខ្លាំងៗពីជនជាតិចិនទាំងនោះ ពិតជាធូរស្រាលមែនទែន។ មកទល់ពេលនេះខ្ញុំទាត់ខ្យល់បានជិតមួយខែហើយ និងកំពុងតែរកការងារថ្មីបណ្ដើរៗ (ព្រោះខ្លាចលែងមានអីស៊ី) ហើយការហៅសម្ភាសន៍ក៏មានជាហូរហែតែអត់មានខាងណាហៅទៅធ្វើការសោះ ឯសំបុត្រអញ្ជើញក៏មកជាបន្តបន្ទាប់ស្របពេលជិតដាច់យ៉ៃទៀត។ ខ្ញុំរអ៊ូតែប៉ុណ្ណឹងទេ so sad dear 😥 ។